กัมพูชา - ข้อมูลทางเศรษฐกิจ
กัมพูชามีภาวะสงครามภายในประเทศต่อเนื่องยาวนานกว่า 2 ทศวรรษ ก่อนที่จะยุติลงในปี 2537 ทำให้เศรษฐกิจของประเทศถดดอย ถูกจัดว่าเป็นประเทศที่มีระดับพฒนาน้อยที่สุดประเทศหนึ่ง
ภาวะเศรษฐกิจ ของกัมพูชาหลังจากมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง จากระบบสังคมนิยมเป็นระบอบประชาธิปไตย และ หลังจากสงครามภายในประเทศเริ่มสงบลง ได้มีการพัฒนาฟื้นฟูประเทศ ทำให้ความต้องการสินค้า และบริการเพิ่มมากขึ้น จึงเปิดโอกาสให้ประเทศทำการค้าขายกับต่างประเทศมากขึ้น
กัมพูชาจึงกำหนดนโยบาย ที่มุ่งหวังการพัฒนาศักยภาพทางการเกษตร การท่องเที่ยว และส่งเสริมให้มีการลงทุนจากต่างชาติ โดยกำหนดยุทธการต่างๆ เพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐ และได้ดำเนินมาตรการต่างๆอย่างต่อเนื่อง เช่น การปรับปรุงกฏหมายด้านเศรษฐกิจ การเพิ่มประสิทธิประโยชน์แก่นักลงทุนต่างประเทศ การปฏิรูประบบจัดเก็บภาษีเงินได้ และเร่งรัดพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ เช่น สนามบิน ถนน ไฟฟ้า ประปา และ สาธารณูปโภคต่างๆ เป็นต้น
จากเดิมที่กัมพูชามีปัญหาภายในประเทศบ่อยครั้ง ส่งผลให้นักลงทุนต่างประเทศถอนตัวออกจากประเทศ ปัจจุบัน รัฐบาลจึงให้ความสำคัญในการมุ่งขจัดความยากจน ยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชน รวมถึงดึงความ มั่นใจของชาวต่างชาติให้กลับมาลงทุนมากขึ้น
รายได้หลักมาจากภาคเกษตรกรรม พืชที่สำคัญคือ ข้าว ยางพารา พริกไทย นอกจากนั้นยังมีการทำประมง น้ำจืดและป่าไม้ด้วย ส่วนภาคอุตสาหกรรมยังเป็นอุตสาหกรรมขนาดย่อม ส่วนใหญ่เป็นโรงสีข้าว โรงเลื่อย รองเท้า เป็นต้น
| สินค้านำเข้าที่สำคัญ | : ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม วัสดุก่อสร้าง เครื่องจักร ยานพาหนะ |
| เครื่องใช้ไฟฟ้า เครื่องดื่ม ผ้าผืน และผลิตภัณฑ์ยาง | |
| สินค้าส่งออกที่สำคัญ | : เสื้อผ้า สิ่งทอ รองเท้า ปลา ไม้ ยางพารา บุหรี่ และข้าว |
| ตลาดนำเข้าที่สำคัญ | : สหรัฐอเมริกา เยอรมนี เวียดนาม สหราชอาณาจักร และ แคนนาดา |
| ตลาดส่งออกที่สำคัญ | : จีน ฮ่องกง เวียดนาม ไทย และไต้หวัน |
สกุลเงินและอัตราแลกเปลี่ยน
 |
|
สกุลเงิน |
: เรียล ตัวย่อ KHR |
อัตราแลกเปลี่ยน |
: 130 เรียล = 1 บาท |
(ข้อมูล กรกฎาคม ปี 2563) |
: 4,100 เรียล = 1 ดอลลาร์สหรัฐ |
จุดอ่อน/จุดแข็ง ประเทศกัมพูชา
| จุดแข็ง | : มีทรัพยากรธรรมชาติหลากหลาย และอุดมสมบูรณ์ โดยเฉพาะน้ำ ป่าไม้ และแร่ชนิดต่างๆ |
| : ค่าจ้างแรงงานต่ำสุดในอาเซียน (1.6 ดอลลาร์สหรัฐต่อวัน | |
| หรือประมาณวันละ 48 บาท ข้อมูลปี 55) | |
| จุดอ่อน | : ระบบสาธารณธูปโภคพื้นฐานยังไม่พัฒนาเท่าที่ควร |
| : ต้นทุนสาธารณูปโภค (น้ำ ไฟฟ้า และการสื่อสาร) ค่อนข้างสูง | |
| : ขาดแคลนแรงงานที่มีทักษะ |
 กัมพูชา |
